Nieuws

Volgens velen heeft de vrijheid van onderwijs afgedaan, omdat de tijd van de verzuiling voorbij is. Nederland is niet meer opgedeeld in groepen liberalen, socialisten, katholieken en protestanten, terwijl de onderwijswereld nog wel veel katholieke en protestantse scholen kent. Deze zijn inmiddels aangevuld met het islamitisch onderwijs, en door een recente wetswijziging inzake het ‘richtingvrij plannen’ is het nu zelfs voor iedereen mogelijk om een school te stichten, omdat scholen niet meer aan een van tevoren goedgekeurde richting hoeven te voldoen. De eerste Renaissancescholen van Forum voor Democratie hebben zich intussen aangediend.

In deze CDV gaan we op zoek naar hoe het toch mogelijk is dat het ongekende onrecht onder onze ogen, door ónze overheid, zelfs door mensen zoals wij, heeft plaatsgevonden. Paradoxaal genoeg heeft juist de op dit moment gangbare visie dat het kwaad eerder bij de ander dan bij onszelf ligt, hieraan een bijdrage geleverd. Het kwaad zat bij de ander en ‘wij als de goeden’ zouden dat aanpakken, maar die projectie heeft er wrang genoeg toe geleid dat politici uit alle partijen hebben bijgedragen aan een kwaad dat nog veel groter was.

Met de Russische inval in Oekraïne is een nieuw tijdperk aangebroken voor heel Europa en zelfs de hele wereld. Vóór februari werd de 'autocratische dreiging' al overal sterker, maar de inval in Oekraïne heeft dit thema in een compleet ander daglicht geplaatst. De autocratische dreiging komt niet alleen subtiel via afbraak van democratische en rechtsstatelijke gezindheid, maar kan zich ook weer met bruut geweld aandienen, zoals we sinds nazi-Duitsland niet meer in Europa gezien hebben.

Coöperatieve krachten hebben al sinds de middeleeuwen economieën en maatschappijen in Europa gevormd. De recente opkomst van burgerinitiatieven en coöperaties zijn bevestigingen hiervan en laten de veerkracht van de civil society en van een op samenwerking gerichte economie zien. Nu komt het erop aan dat politici en bestuurders het belang van de coöperatieve werkwijze onderkennen en haar actief de kans geven om te groeien in kracht.

Wonen, werken, recreëren, landbouw, natuur, energie en verkeer leggen een steeds grotere claim op de beperkte ruimte in Nederland. In deze CDV gaan we vanuit christendemocratisch perspectief op zoek naar manieren om met dit uiterst complexe vraagstuk om te gaan. Door diverse principes te verwoorden willen we voorkomen dat we de ruimte zo gebruiken dat weliswaar elk belang zijn aandeel krijgt, maar dat we ondertussen, en juist daardoor, onze leefomgeving vernietigen. Het adagium is: we moeten de ruimte delen, niet verdelen.