Prof. dr. Akkermans gaat extraparlementair

Het is een treurig schouwspel. Kortetermijnrechts heeft een forse meerderheid; dan zijn zij ook aan zet. Noblesse oblige, zeker als je jarenlang roept dat het radicaal anders moet: dan moet je ook gewoon je kabinet vormen – met éígen mensen.

‘Extraparlementair’ betekent volgens de site Parlement.com dat er alleen een regeringsprogramma op hoofdlijnen is en dat er weinig of geen binding is van Kamerfracties met het kabinet. Ik weet niet wat ik daarmee moet. Wie als bewindspersoon in een extraparlementair kabinet deelneemt, zal voor beleid en wetgeving altijd de meerderheid van het parlement nodig hebben. En wat het landsbelang is, wordt in onze machtenscheiding bepaald door kabinet en meerderheid van het parlement tezamen. Als opfrisser: het kabinet-Den Uyl, dat nog enigszins ‘extraparlementair’ genoemd kon worden, viel voortijdig – dankzij een partij die zich juist níét aan dat kabinet gebonden had.

Heeft het landsbelang hier wat aan? Welnee. Dat is gediend bij een kabinet waarin de partijleiders van de formerende partijen zélf laten zien dát en hóé het voor elkaar gaat komen.

Dat deze vier partijleiders afzien van een plaats in het kabinet is een gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel. Het is bovendien van drie van hen een laffe zet, nadat zij jarenlang vanaf de zijlijn riepen hoe het wél moest.

De formerende partijen hebben het toverwoord ‘extraparlementair’ omarmd omdat ze in hun eigen achterkamertjes ontdekten dat hun flinke programmapunten, zoals nexit, stop-de-migratie en weg-met-de-natuur, niet alleen onhaalbaar zijn, maar ook sociaal-economisch funest.

Ze zijn nu naarstig op zoek naar potentiële bewindslieden van buiten, en zoeken hilarisch genoeg zelfs advies – en kandidaten – bij politieke partijen die wél leden hebben en jarenlang veel hebben gedaan aan opleiding van bestuurders.

Het mag allemaal; ze hebben tenslotte gewonnen. Maar kom niet aanzetten met ‘landsbelang’. Het is gestuntel en gebrek aan moed.

Het is de vraag of de Akkermansen van Nederland dit ook doorzien. Voor hen geldt waarschijnlijk alleen maar de buitenkans om eens verder te komen dan alleen maar ‘genoemd worden’.

© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
ISSN 0167-9155

De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:

Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912. Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).

No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.