Het CDA moet af van het label boerenpartij

Natuurlijk ben ik mij ervan bewust dat deze zelfde sector een groot aandeel heeft in de CO₂-uitstoot en de stikstofproblematiek. Maar kijkt de overheid in al haar berekeningen voldoende naar de rol van de industrie en de lucht- en scheepvaart ten opzichte van het aandeel van de landbouw? Een aangenomen resolutie op het partijcongres van oktober 2019 met een oproep om de groei van de luchtvaart in deze tijden aan banden te leggen, geeft aan dat het CDA staat voor rentmeesterschap en de zorg voor de generaties na ons.

Ook is de oplossing van het energievraagstuk grotendeels in handen van de landbouwsector. Als ik de provincie Overijssel als voorbeeld neem, komt het merendeel van de initiatieven met betrekking tot het opwekken van hernieuwbare energie vanuit (agrarische) ondernemers op het platteland. Oplossingen voor het energievraagstuk waar wij allemaal baat bij hebben en dankbaar van gebruikmaken, zowel bewoners van het buitengebied als van de stedelijke omgeving.

Stedelingen

Niet onbelangrijk om te vermelden is dat ook stedelingen genieten van het landschap buiten de stad. Dat landschap is grotendeels door de landbouw tot stand gebracht en wordt nu door de agrariërs onderhouden. Het platteland zonder koeien in de wei verliest al snel zijn charme voor de gemiddelde bezoeker; laten we daar niet aan voorbijgaan!

Een groot gedeelte van de CDA-achterban, zeker in een landelijke provincie als Overijssel, bestaat al sinds jaar en dag uit leden afkomstig uit de agrarische sector én leden die de agrarische sector een warm hart toedragen. Tot aan 2011 was het CDA vrijwel door heel Nederland de grootste partij in het buitengebied. Een citaat uit een gedateerd artikel van De Dagelijkse Standaard: ‘[H]et CDA besloeg […] alles met een weiland, kerk, beekje en een hooivork.’1 Zo was het ook.

Met de politieke versplintering hebben we als partij veel stemmen verloren de laatste jaren, en daardoor zetels ingeleverd. Maar nog steeds is er een trouwe achterban uit de agrarische sector. Dit is niet vanzelfsprekend. Wij zullen als partij hard aan de slag moeten om dit vertrouwen te behouden én terug te winnen. Vanuit de basis weer verder groeien.

Gelukkig wordt de CDA-achterban niet alleen gevormd door plattelandsbewoners, maar ook door bewoners van de stedelijke omgeving. Daar moet aandacht voor zijn, evenredig als voor het buitengebied. Het is uitstekend te noemen dat het CDA zich openstelt voor verandering van koers en in zijn programma de stedelijke woon- en werkomgeving meer tot haar recht laat komen – maar wel zonder de basis los te laten. Stad en platteland kunnen wat mij betreft prima samengaan, want is het CDA ook niet een partij van de verbinding? En van de familiebedrijven, de basis van de Nederlandse economie, innovatie en werkgelegenheid. Wellicht zal in de toekomst het CDA ook een stadspartij worden genoemd; dat is zeker niet onmogelijk. Maar laten we wel met zorg dat pad bewandelen, zonder de achterban te verliezen die het CDA vanaf het begin gesteund heeft. Een agrarische achterban die zijn verantwoordelijkheid durft te nemen en graag meewerkt aan verandering, maar wel met respect en betrokkenheid.

Kortom, het CDA heeft meer labels dan alleen die van boerenpartij. Laten we trots uitstralen om al deze labels te mogen dragen. Het CDA brengt als partij het platteland dichter bij de stad, zorgt voor de verbinding en waardeert het familiebedrijf als geen ander.

Tot slot: er leven meer mensen in de stad dan op het platteland. In de stad worden meer glazen melk gedronken dan in het buitengebied. Laten we dan ook vooral de trots blijven uitstralen naar degenen die ervoor zorgen dat dat glas melk gevuld blijft. Maar met volle aandacht voor de vele uitdagingen in de stedelijke omgeving. Wonen, werken, leven.

Samen komen we verder, vandaag en morgen. Daar drink ik graag een glas (karne)melk op!

© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
ISSN 0167-9155

De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:

Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912. Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).

No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.