Heb oog voor de jongvolwassenen!

Beste Hugo,

Mijn naam is Ebie Peeters. Inmiddels ben ik anderhalf jaar raadslid in de gemeente Peel en Maas. Politiek heeft bij ons thuis altijd al een grote rol gespeeld. Zo kwam het dat ik op mijn 13e met mijn vader meeging naar een politieke masterclass. Debatten en discussies werden gevoerd, en ik luisterde. Ik wist nog niet heel goed waar ze het over hadden, maar ik vond het wel zodanig interessant dat ik na afloop tegen mijn vader zei: ‘Dit zou ik over een tijdje ook wel willen doen.’ Misschien kon ik wel het jongste raadslid ooit worden?

In 2017 waren de lokale verkiezingen. Ik was 17 jaar en besloot gewoon mee te doen. Want ik wist dat ik er hoe dan ook van zou gaan leren. Ik vond al snel mijn plekje binnen het CDA. Een middenpartij die ruimte biedt om bij het ene onderwerp iets naar links te gaan en bij het andere naar rechts. Het gedachtegoed van het CDA spreekt mij erg aan. Goed met elkaar omgaan, voor elkaar zorgen en rentmeesterschap.

Campagne voeren voor jezelf is toch een beetje raar, maar ik heb het als iets heel leuks ervaren. Ik kwam in gesprek met veel mensen, en ook steeds meer jongeren benaderden mij. En de ochtend na de verkiezingsavond kreeg ik te horen dat ik genoeg stemmen had gehaald. Een totale verrassing, maar ik was vooral heel blij!

Inmiddels begin ik steeds meer mijn plek te vinden als raadslid – ik heb in portefeuille: jeugdzorg en onderwijs, sportbeleid, wonen en economie – en ben ik ook gekozen als voorzitter van CDJA Limburg.

Als jonge christendemocraat wil ik een appel doen op jou, Hugo, als onze nieuwe lijsttrekker, en straks op de overige leden van het parlement. De tijd is meer dan rijp om ingewikkelde thema’s te durven oppakken. Dan denk ik onder andere aan de uitgaven in de zorg en de kinderopvang. Door marktwerking hebben daar innovatieve ontwikkelingen plaatsgevonden, maar ik bemerk nu dat we daar als land in zijn doorgeslagen. Er ontstaan beursgenoteerde kinderdagverblijven en zorginstellingen. Gevolg is dat de euro’s naar het buitenland gaan en dat er zorginstellingen komen waarbij de middelen die bestemd zijn voor zorg, wegstromen naar private investeerders. Dit kan natuurlijk niet – zeker niet bij een sector die vooral gefinancierd wordt met publiek geld. Ik kan absoluut het ondernemerschap waarderen, maar om het kapitaal dat verdiend wordt als pure winst te zien vind ik een stap te ver gaan. Wat we nodig hebben is een investering op langere termijn, waarbij het kapitaal behouden blijft voor de sector. Niet op korte termijn rendement maken, maar een visie voor de langere termijn, met behoud van kapitaal. Er is heel veel goed geregeld in Nederland binnen de zorg en de kinderopvang, dus we moeten zeker niet alles omgooien, maar wel zou ik willen meegeven om hier met kritisch oog naar te gaan kijken. Wat gaat goed, en wat zouden we kunnen bijstellen? Gewoon zoals je het thuis ook doet! Niet alles direct vervangen, maar aanpassen en bijsturen waar nodig. Dit past ook echt bij het CDA: rentmeesterschap op een duurzame manier.

We hebben geen ongelimiteerde pot met geld; we weten nu al dat er in de toekomst niet genoeg geld is om alle zorgvoorzieningen zoals we die nu financieren te kunnen blijven betalen. Dit zorgt ervoor dat er een pijnlijke discussie moet plaatsvinden en keuzes gemaakt moeten worden. Recentelijk zaten we aan de vooravond van deze discussie, in verband met de beperkte ic-capaciteit in de huidige coronapandemie. Gelukkig bleek uiteindelijk de zorg om te weinig ic-bedden niet gegrond. Maar op de lange en mogelijk ook al op korte termijn kunnen wij niet iedereen meer alle zorg bieden die we nu kunnen bieden. Laten we met elkaar deze maatschappelijke discussie aangaan, zodat artsen kaders krijgen om te handelen. Hierbij is solidariteit, gespreide verantwoordelijkheid, realiteit en moed nodig.

Buurmanschap

Het gezin als hoeksteen van de samenleving, maar ook het buurmanschap, kleinschalige voorzieningen in de buurt en het verenigingsleven zijn hierbij enorm belangrijk. Waarbij we zien dat er meer samenlevingsvormen zijn dan alleen het traditionele gezin. Ook worden we steeds ouder, en de maatschappij wordt ingewikkelder, wat ervoor zorgt dat eenzaamheid en psychische problemen meer op de loer liggen. Elkaar kennen, naar elkaar omkijken, elkaar aandacht geven en er voor elkaar zijn, zijn daarmee nog belangrijker geworden.

Daarnaast zou ik als jonge volksvertegenwoordiger van het CDA extra aandacht willen vragen voor de generatie jongvolwassenen. Een generatie die soms net klaar is met de opleiding, en voor sommigen betekent dit het begin van een periode waarin ze hun studieschuld moeten gaan aflossen. Ook zul je moeten bepalen waar jij je toekomst kunt gaan opbouwen. Waar krijg je de mogelijkheid te gaan wonen? De jacht op een huis is geopend. De huidige woningmarkt maakt het je echter niet makkelijk, zeker in combinatie met een studieschuld. Ook vallen er veel banen weg en komen er steeds meer flexcontracten. Jongeren worden door deze veranderingen hard getroffen. Ik zou graag zien dat het CDA een voortrekkersrol neemt bij de afschaffing van het leenstelsel, zodat ook deze generatie kan starten zonder een (al te hoge) studieschuld. Als we niet oppassen komen jongeren in de knel, omdat we de samenleving zó hebben ingericht dat ze buiten hun schuld om geen huis kunnen kopen of fatsoenlijk een gezin kunnen onderhouden. Dat past niet bij de uitgangspunten van solidariteit en publieke gerechtigheid die het CDA belangrijk zegt te vinden.

Hugo, veel succes gewenst als onze nieuwe lijsttrekker!

Ebie Peeters

© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
ISSN 0167-9155

De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:

Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever. Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912. Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).

No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.