Harder aanpakken
Samenvatting
In de zomertijd hebben huisgenoten en ik iets gedaan wat we nooit van onszelf hadden verwacht: dagelijks keken we meerdere oude afleveringen van de televisieserie Flikken Maastricht. Nu behoren we dus tot de paar miljoen Nederlanders die reikhalzend uitzien naar een volgend seizoen. Zal Eva van Dongen verslaafd raken aan heroïne? En zal collega-rechercheur Wolfs haar toch ten huwelijk vragen? Komt boven water wat de schurk Jens Bols, net op tijd uitgeschakeld, in de loop der jaren heeft misdaan – of wordt er met een schone lei begonnen? Zelden zagen we zoveel ongeloofwaardigheid, maar dat werd gaandeweg juist de charme ervan. Er is bijvoorbeeld in heel Maastricht geen mens met een Limburgs accent te bekennen. De genoemde Bols kwam het bureau binnen als officier van justitie, maar ontwikkelde zich tot gewelddadige psychopaat, terwijl de kundige politiepsychiater een Italiaanse infiltrant van de maffia bleek wiens identiteit ooit was gewijzigd. De serie weerspiegelt en versterkt de gedachte van velen: het Nederlandse systeem is rot tot op het bot. Het net bestaat nog enkel uit mazen. Tot in de hoogste regionen heerst een softe, laffe gedoogmentaliteit, braaf multicultureel, met iets te veel mededogen met buitenlanders en andere zwakke groepen, en iets te veel hoogdravend, quasiwetenschappelijk geklets en dito netwerkborrels, bedoeld om elkaar projectjes en banen toe te spelen, kritiekloos.
Waar of niet waar: de politicus die belooft dit tij te keren, kan rekenen op applaus.
Door Flikken Maastricht begrijp ik opeens waarom de strijdkreet ‘harder aanpakken’ het in de Nederlandse politiek zo goed doet. Tik de kreet in bij Google en de lijst met misdragingen en bevolkingsgroepen die harder moeten of zullen worden aangepakt is lang. Ook intern moet er heel veel worden doorgelicht en opgeschoond. Hard aanpakken gebeurt kennelijk al, maar … vanaf nu in de overtreffende trap! ‘… dat wil zeggen, als het aan onze partij ligt.’ Meer controles, hogere boetes, zwaardere en langere straffen. Bijzonder nodig, want als je Flikken Maastricht mag geloven, wemelt het bij justitie, politie en overheidsinstanties van de corruptie en de onbetrouwbare griezels, die wel bijna tot ongehoorzame, zelfstandig spionerende agenten en eigenrichting dwíngen. Misschien moeten Van Dongen en Wolfs zich in de komende tijd zelf maar verkiesbaar stellen. Voor die, o zo gewenste, hardste aanpak ooit. Ruim baan voor Flikken Den Haag, opdat geloofwaardigheid en betrouwbaarheid zullen zegevieren, en de door de media aangewakkerde argwaan van de kiezer eindelijk wordt beloond.
© 2009-2025 Uitgeverij Boom Amsterdam
ISSN 0167-9155
De artikelen uit de (online)tijdschriften van Uitgeverij Boom zijn auteursrechtelijk beschermd. U kunt er natuurlijk uit citeren (voorzien van een bronvermelding) maar voor reproductie in welke vorm dan ook moet toestemming aan de uitgever worden gevraagd:
Behoudens de in of krachtens de Auteurswet van 1912 gestelde uitzonderingen mag niets uit deze uitgave worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, of openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch door fotokopieën, opnamen of enig andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever.
Voor zover het maken van kopieën uit deze uitgave is toegestaan op grond van artikelen 16h t/m 16m Auteurswet 1912 jo. Besluit van 27 november 2002, Stb 575, dient men de daarvoor wettelijk verschuldigde vergoeding te voldoen aan de Stichting Reprorecht te Hoofddorp (postbus 3060, 2130 KB, www.reprorecht.nl) of contact op te nemen met de uitgever voor het treffen van een rechtstreekse regeling in de zin van art. 16l, vijfde lid, Auteurswet 1912.
Voor het overnemen van gedeelte(n) uit deze uitgave in bloemlezingen, readers en andere compilatiewerken (artikel 16, Auteurswet 1912) kan men zich wenden tot de Stichting PRO (Stichting Publicatie- en Reproductierechten, postbus 3060, 2130 KB Hoofddorp, www.cedar.nl/pro).
No part of this book may be reproduced in any way whatsoever without the written permission of the publisher.
Nummer 1, lente 2025
